Özenle boyadım ipliğini sevginin,
Gidip de bulamamanın incinmiş rengine.
Sisi gümüş bir rüzgarla tepelerden eğirdim,
Dokudum yalnızlığın bu serin kumaşını,
Sesime ayrılıklardan bir gömlek diktim.
Ölümü tastamam ezberledim de geldim,
Dilimde bu buruk türkü tadıyla
Bilmem ki buradan nereye giderim.
Sonunda kendime bir top yangın edindim,
Soluğumla besledim dudağımın ucunda.
Ömrümün külüydü savrulan hep ardımda,
Örterek yavaş yavaş bıraktığım izleri
Yanmış bir günün sürüklenen kanatlarıyla.
Koştum, durmadan koştum o küçük yangınımla,
Adımın çaresiz kıyılarında kendi göğümü bulmaya.
Metin ALTIOK
| 2 Temmuz 1993‘de Sivas Madımak Katliamı, yaşadığımız çağın, tarihin an acımasız katliamıdır. Pir Sultan Abdal‘ı anmak için etkinliğe katılan aydın, yazar ve sanatçılardan oluşan 33 can Madımak‘ta yakılarak katledildi.
2 Temmuz 1993 yılında Sivas‘ta Madımak Oteli‘nde yobazlar tarafından katledilen 33 aydınımızın, yurtseverlerimizin anıları önünde saygıyla eğiliyoruz. Özgür, Demokratik, Laik, Atatürkçü, Tam Bağımsız Türkiye özlemiyle emekten ve halktan yana olan mücadelemiz sürecektir. |
